In Mosselbaai vonden we geen camping en sliepen we daarom in een bijzondere backpacker de "Santos Express". Deze backpacker is een afgedankte slaaptrein die op het strand van de Santosbaai staat. We werden dus wakker met zicht op zee.
We konden in deze backpacker niet koken en daarom besloten we om een hapje te gaan eten in Café Havana, een Mexicaans-Cubaans restaurant. Het werd een heel gezellige avond omdat we zowat de enige gasten waren en er een zetel bij de kachel stond. We bestelden wat tapas en hingen in de zetel, heerlijk ontspannen en genieten na twee lange rijdagen!
In de buurt van Mosselbaai ligt een ander kuststadje namelijk 'Vleesbaai' en daar gingen we sandboarden. We amuseerden ons en hadden vier leuke groepsgenoten. Hannekie nodigde ons spontaan uit om hen te komen opzoeken in Nebraska, Amerika.
Behalve sandboarden is er niet zo heel veel te beleven in het winterse Mosselbaai en dus zetten we onze tocht voort richting Cape Agulhas. Inderdaad, Agulhas is een Portugees woord voor stekelig of naalden en er liepen in het verleden af en toe schepen vast op de kustlijn van dit dorp. Cape Agulhas is verder ook het punt waar de Indische oceaan en de Atlantische oceaan samenvloeien. Je ziet daarom immense golven en er kan op enkele kilometers afstand een groot verschil in de zeewatertemperatuur ontstaan. Het water van de Indische oceaan kan tot 10 graden warmer zijn dan dat van de Atlantische oceaan.
In Cape Agulhas rustten we echt uit. We maakten een strandwandeling met de honden van onze logeerplek, wandelden wat in de buurt van het meest zuidelijke punt van Afrika en namen de trappen naar het uitzichtpunt boven op de vuurtoren.
En na Cape Agulhas bezochten we een andere, veel bekendere 'Kaap', Kaapstad.
We bezochten Robbeneiland, maar dat stelde een beetje teleur. Hier ligt zo een belangrijk stuk van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis, maar het bezoek werd te snel afgehandeld. Het was wel heel boeiend om rondgeleid te worden in de gevangenis door een ex-gevangene. Ik onthou hier vooral uit dat de vrijheidsstrijders hun strijd zeer vreedzaam aangepakt hebben en niet uit waren op vergeldingsacties toen ze uiteindelijk de democratie ingevoerd kregen. Erg mooi! Uiteraard zindert de apartheid nog sterk na in Zuid-Afrika en ligt het misschien nog te gevoelig om Robbeneiland wat meer diepgang mee te geven.
Op zich is er geen apartheid meer in Zuid-Afrika, maar er is nog steeds een economische apartheid. Veel van de beter betaalde jobs worden nog steeds ingenomen door blanken.
De tuin van Mandela, voor de kenners
We bezochten verder uiteraard de bekende Kaap de Goede Hoop en de Zuid-Afrikaanse pinguïns die in Boulders Beach en Betty's Bay leven.
Het domein rond Kaap de Goede Hoop is een mooi natuurpark en een plek waar je helemaal kan uitwaaien.
Als laatste activiteit van de vakantie beklommen we de Tafelberg. De klim naar boven is een pittige klim en het was de meest vreselijke tocht die ik ooit ondernam. Het uitzicht was wel prachtig, maar het is de eerste keer dat ik zeg: "Deze tocht doe ik nooit meer!". Het was een tocht die quasi recht omhoog liep en weinig variatie bood.
Mijn tijd in Afrika zit er voorlopig helaas op. Ik had het hier erg naar mijn zin en vertrek terug richtig België met een berg hartelijke en onvergetelijke ervaringen. Ik ga het hier missen en vooral "mijn" Zambia. Ik heb zo genoten van de zachte, lieve en hartelijke mentaliteit van de Zambianen. België is mijn vaderland en Zambia (Afrika) mijn moederland.
Wil je gelukkig zijn, leef dan! (Tolstoj)
