I am ready to go
Mijn koffers zijn netjes op tijd gepakt geraakt, maar daar heb ik, tegen mijn gewoonte in, bijna twee dagen over gedaan. Er is het traditionele lijstje van kledij, medicatie en EHBO-materiaal, maar ook mijn laptop en studieboeken, die heel wat kilo's in beslag nemen, moeten mee. Bovendien is er nog een karrenvracht aan hulpgoederen en ik wil natuurlijk ook wat dingen meenemen die vertrouwd zijn. Het werd een hele puzzel, maar ik denk een goed evenwicht gevonden te hebben. En hier moeten we het gewoon maar meedoen, want eigenlijk heeft een mens niet zóveel nodig om gelukkig te zijn.
Aan het eind van mijn stage komt Jurgen en brengt het laatste deel van de hulpgoederen mee zodat ook die op hun bestemming geraken.
Ik ging vorige week nog even op bezoek bij Rita Meynen. De dienst sociale economie van de gemeente Heusden-Zolder bracht me in contact met haar. Rita heeft om en bij de 20 jaar ontwikkelingswerk gedaan in Bangladesh, is lid van de gemeentelijk raad voor ontwikkelingssamenwerking en heeft intussen haar eigen vzw/ngo opgericht. Het bezoek resulteerde in een goed gesprek vol herkenning en tips. Bangladesh is Zambia niet natuurlijk, maar aandachtspunten over het leggen van contacten en de aanpak van ontwikkelingswerk zijn wel transfereerbaar. Het is overigens mooi om mijn gemeente eens langs die zijde te leren kennen. Hoewel ik al ruim zeven jaar in Heusden-Zolder woon, heb ik maar weinig binding met de gemeente en vervult de gemeente in mijn beleving een eerder administratieve rol zoals het afleveren van een bouwvergunning of identiteitskaart.
Woensdag verscheen een eerste artikel over mijn verblijf in Zambia op de Internetgazet van Heusden-Zolder. Ik was blij verrast toen ik een mailtje en een facebookbericht kreeg waarin me contactgegevens bezorgd werden van iemand uit Heusden-Zolder die al 15 jaar in Kasama woont. Kasama ligt in the northern province en is niet zo gemakkelijk te bereiken vanuit de Copperbelt waar ik zal verblijven, maar ik vond het hartverwarmend. Dank je wel Mieke en Gust!
De afgelopen week werd, ondanks het ingelaste afscheidsmoment, nog een week van: "Ellen, zie ik je deze week nog even?". Dat is uiteraard ontzettend lief, maar zoveel afscheid nemen is zelfs voor mij niet leuk. ;-) En tegelijk zal ik niet helemaal weg zijn. Skype, facebook, snapchat, whatsapp en mail maken dat ik inderdaad in Zambia zal zitten, maar ook vlot contact kan leggen met het thuisfront.
Morgen stap ik na een blitzbezoek aan de bonte avond van JRK Kuringen en nog een brief voor Saruna, ons Nepalees Cuninametekindje, eindelijk op het vliegtuig om via Dubai in Zambia te landen.Vandaar gaat het nog een heel eind over de weg verder om uiteindelijk in Ndola aan te komen, mijn thuisbasis voor de komende maanden. Benieuwd wat me daar allemaal te wachten staat.
Bye, bye, zwaai, zwaai ... tot in Zambia.
Aan het eind van mijn stage komt Jurgen en brengt het laatste deel van de hulpgoederen mee zodat ook die op hun bestemming geraken.
Ik ging vorige week nog even op bezoek bij Rita Meynen. De dienst sociale economie van de gemeente Heusden-Zolder bracht me in contact met haar. Rita heeft om en bij de 20 jaar ontwikkelingswerk gedaan in Bangladesh, is lid van de gemeentelijk raad voor ontwikkelingssamenwerking en heeft intussen haar eigen vzw/ngo opgericht. Het bezoek resulteerde in een goed gesprek vol herkenning en tips. Bangladesh is Zambia niet natuurlijk, maar aandachtspunten over het leggen van contacten en de aanpak van ontwikkelingswerk zijn wel transfereerbaar. Het is overigens mooi om mijn gemeente eens langs die zijde te leren kennen. Hoewel ik al ruim zeven jaar in Heusden-Zolder woon, heb ik maar weinig binding met de gemeente en vervult de gemeente in mijn beleving een eerder administratieve rol zoals het afleveren van een bouwvergunning of identiteitskaart.
Woensdag verscheen een eerste artikel over mijn verblijf in Zambia op de Internetgazet van Heusden-Zolder. Ik was blij verrast toen ik een mailtje en een facebookbericht kreeg waarin me contactgegevens bezorgd werden van iemand uit Heusden-Zolder die al 15 jaar in Kasama woont. Kasama ligt in the northern province en is niet zo gemakkelijk te bereiken vanuit de Copperbelt waar ik zal verblijven, maar ik vond het hartverwarmend. Dank je wel Mieke en Gust!
De afgelopen week werd, ondanks het ingelaste afscheidsmoment, nog een week van: "Ellen, zie ik je deze week nog even?". Dat is uiteraard ontzettend lief, maar zoveel afscheid nemen is zelfs voor mij niet leuk. ;-) En tegelijk zal ik niet helemaal weg zijn. Skype, facebook, snapchat, whatsapp en mail maken dat ik inderdaad in Zambia zal zitten, maar ook vlot contact kan leggen met het thuisfront.
Morgen stap ik na een blitzbezoek aan de bonte avond van JRK Kuringen en nog een brief voor Saruna, ons Nepalees Cuninametekindje, eindelijk op het vliegtuig om via Dubai in Zambia te landen.Vandaar gaat het nog een heel eind over de weg verder om uiteindelijk in Ndola aan te komen, mijn thuisbasis voor de komende maanden. Benieuwd wat me daar allemaal te wachten staat.
Bye, bye, zwaai, zwaai ... tot in Zambia.
