Ik hoorde dat sommige mensen al staan te popelen om een
volgend bericht van mij te kunnen lezen. Dat is fijn om te horen! Ik probeer in elk geval minstens één keer per week voor een update te zorgen.
Mijn opdrachten op het werk worden stilaan duidelijk, al heb
ik de afgelopen dagen nog wat ruimte gekregen om het team en het Zambiaanse
schoolsysteem te leren kennen. Maandag mocht ik mee naar de teammeeting in
Kabwe, dat is een stad halverwege Ndola en Lusaka, en de vaste afspraakplaats
voor ontmoetingen tussen het VVOB-team uit Ndola en het VVOB-team uit Lusaka. Het was
leuk om de teamleden samen te zien en een idee te krijgen van de vorderingen
van de verschillende projecten.
Gisteren en vandaag ging ik voor het ECSITE-project mee naar
de ‘pedagogical skills training’ voor leerkrachten lager onderwijs uit de
community scholen. Die training kreeg een speciale toets omdat er sinds
maandagavond geen elektriciteit was en vervolgens ook geen water rond gepompt
kon worden. Bovendien zat het hele land en Zimbabwe zonder water en
elektriciteit omdat er iets aan de hand was met de waterkrachtcentrale in Lake
Kariba. Een totale black out verandert hier niet zo veel. Het leven gaat gewoon
door, de gsm’s blijven rinkelen en het verkeer blijft vlot circuleren. Koken
was voor sommige mensen niet zo evident, maar de grote winkels hebben
generatoren en hun traiteurservices deden goeden zaken. Je hoorde de Zambianen
wel praten over de black out, maar er werd niet gezeurd. Ze focusten vooral op
het feit dat bepaalde steden al terug stroom hadden, maar waren wel
nieuwsgierig wat er juist gebeurd was. De black out is nu gelukkig voorbij en
mijn laptop weer opgeladen. Een heerlijke douche spoelde dit euvel helemaal
weg.
Maar even terug naar de training. De training aan de leerkrachten werd behoorlijk interactief gegeven en was ‘to the point’. Ik kreeg tijdens pauzes ook de kans om met leerkrachten uit de community scholen te praten. Ik was op vele vlakken verbaasd. Ze waren allemaal heel open en vertelden me welke meerwaarde de training al dan niet had. Ook als ik vragen stelden over hun loopbaan en ervaring waren ze erg open en ook hier bleek al heel snel die sterke intrinsieke motivatie en een groot idealisme. Vlak voor de les of op dode momenten werd er ruimte voorzien voor een lied of een bewegingsopdracht. Die dingen doen ze doorgaans in een lokale taal en in deze regio is dat het Bemba. Ik snapte daar dus niets van, maar met je handen een ritme meeklappen en gewoon luisteren naar de liedjes die teamspirit onderstrepen is ook fijn! Ik wil jullie ook nog even vertellen dat er hier twee soorten van in je handen klappen bestaan. Er bestaat het gewone klappen zoals wij dat kennen, maar er zijn ook makuko’s. Dat betekent dat je je handen in een hoek van 90 graden brengt en zo klapt waardoor je een veel doffer geluid krijgt. Je klapt drie makuko’s en zwaait je handen vervolgens richting de persoon waarvoor je klapt. Die persoon zegt dan vaak “and a makuko for you”. Dat betekent dat je nog eens met je handen naar jezelf zwaait.
Maar even terug naar de training. De training aan de leerkrachten werd behoorlijk interactief gegeven en was ‘to the point’. Ik kreeg tijdens pauzes ook de kans om met leerkrachten uit de community scholen te praten. Ik was op vele vlakken verbaasd. Ze waren allemaal heel open en vertelden me welke meerwaarde de training al dan niet had. Ook als ik vragen stelden over hun loopbaan en ervaring waren ze erg open en ook hier bleek al heel snel die sterke intrinsieke motivatie en een groot idealisme. Vlak voor de les of op dode momenten werd er ruimte voorzien voor een lied of een bewegingsopdracht. Die dingen doen ze doorgaans in een lokale taal en in deze regio is dat het Bemba. Ik snapte daar dus niets van, maar met je handen een ritme meeklappen en gewoon luisteren naar de liedjes die teamspirit onderstrepen is ook fijn! Ik wil jullie ook nog even vertellen dat er hier twee soorten van in je handen klappen bestaan. Er bestaat het gewone klappen zoals wij dat kennen, maar er zijn ook makuko’s. Dat betekent dat je je handen in een hoek van 90 graden brengt en zo klapt waardoor je een veel doffer geluid krijgt. Je klapt drie makuko’s en zwaait je handen vervolgens richting de persoon waarvoor je klapt. Die persoon zegt dan vaak “and a makuko for you”. Dat betekent dat je nog eens met je handen naar jezelf zwaait.
Zonal Resource Centre - Plaats van de training
Een sessie over lesvoorbereidingen
Een groepsopdracht over het aanleren van schrijfvaardigheid.
En er werd ook wat gelachen met dat observerend Belgje in de klas. Nu ja, voor
zover ze geloven dat ik een Belg ben. Hoewel ik mezelf had voorgesteld als Belg
en had uitgelegd wat ik juist kwam doen, werd er o.a. gevraagd of ik een tijd
in Amerika gewoond had “Your name is English, you talk like an American and you
look like an American.” Maar er waren er ook twee die ervan overtuigd waren dat
ik in de UK of Duitsland gewoond moest hebben. Ik heb het hardst gelachen toen
ze me vroegen om in het midden van de foto te komen staan, zodat hun donkere
huidskleur goed uitkwam op de foto.
En daarnaast heb ik de afgelopen dagen nog allerlei dingen
ervaren. Ik ben bijvoorbeeld op bezoek geweest bij de Ndola Music Association,
maar daar vertel ik in een later bericht ongetwijfeld meer over. Morgen is hier
ook een vrije dag voor 1 mei en daar ga ik dankbaar gebruik van maken om de
natuur wat te ontdekken.
