Ook hier gaan de collega's regelmatig samen lunchen en dat is altijd gezellig. Eén van mijn collega's nodigde me vanmiddag bij zijn thuis uit zodat ik eens kon zien hoe nshima gekookt werd. Dat werd een supergezellige boel waarbij we heel veel gelachen hebben. Musyani, degene die ons uitnodigde, mocht zelfs zijn keuken niet meer in omdat die overgenomen werd door de dames van kantoor Linda, Caroline en ik. We maakten pompoenbladeren, iets wat de bijnaam gras draagt en ze ook zo vertalen in het Engels, Impwa (doet een beetje aan een combinatie van tomaat en witloof denken), nshima, vis en eitjes. En natuurlijk eten we hier enkel met de handjes.
Geniet maar even mee van de foto's.
Hoewel het kantoor in principe de nodige middelen heeft, gaat hier ook wel het één en ander stuk, ligt het internet regelmatig uit en is er soms een probleem met de elektriciteit. De printer had deze week geen toner en de koelkast leek ook de geest gegeven te hebben. Ik hoorde mijn collega's de hele tijd "white eleft" zeggen en begreep niet zo goed wat ze bedoelden tot ik Roy vroeg of ze het hadden over een witte olifant en dat dat betekende dat er iets was, dat toch niet werkt. Toen ik verduidelijkte dat ik eerst dacht dat ze "white Ellen" zeiden, eindigde dat in lachbui bij de collega's.
Muzungu zijn
Degenen die mij vlak voor vertrek gesproken hebben, weten dat ik wat bezorgd was over het opvallen met mijn wit vel hier. Tot nu toe heeft dat wit vel van mij al tot heel veel hilariteit geleid. Soms maak ik me ook de bedenking dat dat in België over mensen met een donkere huid niet meteen zou kunnen.
Aan de oevers van de Zambezi zei Lancelot het volgende: "Let op met te dicht naar het water gaan, want aan in de rivier zitten krokodillen. Buitenlanders opgelet, krokodillen zijn vooral dol op witte mensen."
Linda vroeg me welke make up ik gebruikte. Ik denk dat de mensen die mij goed kennen nu plat liggen van het lachen. Ze vinden het vreemd dat ik af en toe rode wangen heb. Linda was verder heel geïntrigeerd over hoe mijn huid op de zon reageert.
Eén van de collega's vroeg me: "Waarom heb jij zo vaak zwarte kleren aan?" Ik antwoordde daar laconiek op:"Omdat ik dan zo veel mogelijk op jullie lijk." Hilariteit alom.
En verder kijken de kindjes hun ogen uit als ik gewoon maar heel even op een school binnenkom. Ik bewonder mijn collega's wel om me mee te nemen naar lagere scholen, want dat eindigt per definitie in een veel langere voorstelronde en veel interesse in mij. Dat is gewoon zo, maar soms vind ik dat ook wel vervelend. Ik ben gewoon maar ik, maar ik neem het met de glimlach.
Toen ik gisteren te voet naar het werk stapte, sprak een Zambiaan me aan en zei: "Waarom neem jij nu geen bus?" Ik antwoordde daar heel eerlijk op dat ik graag wandel. Hij keek me aan vol ongeloof.
Het afgelopen weekend was ik in Lusaka en daar merk je dat ze echt misbruik willen maken van mijn witte "vacht". Toen ik wat bananen kocht, wilde ze me die voor drie keer de prijs verkopen, maar dat lukte niet meteen. Zelfs een Zambiaan die daar getuige van was, maakte zich boos.
Aanstaande maandag hebben we hier ook een vrije dag. Het is dan African Freedom Day. Hier wordt dan de strijd voor onafhankelijkheid herdacht en de mensen doen dan allemaal traditionele klederdracht aan, maar voor velen is het ook gewoon een extra dagje vrij.
Ik voegde nog een extra pagina toe: "De klas van juffrouw Hadi". Je kan erop klikken in het navigatiemenu (linkerzijde van deze pagina).
